Anısı büyük eski mazilerimden bahsedeceğim sizlere biraz. Özlüyorum eski günlerimi özellikle de yalnız kaldığım zaman.
Gerçekten yaşanmış eski mutlu günlerimi arıyorum. Eski arkadaşlarımı, ortamları ve hikâyelerimi. Belki de ileride de bugünlerimi arayacağım bilinmez.
Ama ne olursa olsun eskilerin yerini hiçbir şey tutmuyor. Geçmişi hatırlamanın hissiyatı bile çok ayrı yaşanıyor gerçekten. Kalbime kazınmış her şey resmen unutmak çok güç.
Şimdiki hayatımdan keyif alamıyorum ne yalan söyleyeyim. Yaşadığım gerçeklik bu, eskiden daha mutluydum. Her gün biraz daha anlamsızlaşıyor sanki hayat boşa yaşıyormuşum gibi.
Dostluklar sahte, arkadaşlıklar tükenmiş bu noktada daha ne söylenir bilmem. Kendimi sorgulasam işin içinden çıkamam resmen.
Kerem TAŞKIN
