Hep hayalimdi bir tekneye atlayıp denize açılmak. Güverteye gidip ellerimi açıp denizin havasını içime çekmek isterdim. Ufka derin bir yolculuğa çıkmak ve kendimle iç hesaplaşmaya girmeyi istiyordum. Hayalimdeki bu teknede yalnızca ben olacaktım. Kaptan da ben mürettebatta.
Maviye olan hayranlığım da denizden geliyor. Bu hayalimdeki tekne benden bir parça gibi onunla arkadaş gibiyiz adeta. Onunla konuşuyorum içten içe, tüm dertlerimi anlatıyorum. Yalnız kalınca insanın kendinde bir iyileşme oluyor. İşte benim teknem yalnızlıklar teknesi, hem de içinde tek bir kişiyi barındıran bir tekne. Adeta kadim bir yol arkadaşı. Şimdi seninle birlikte yolculuk zamanı.
Kerem TAŞKIN
