Mehtap Akgül Yazdı – Hemdem

Mehtap Akgül Yazdı – Hemdem
Kıymetli okurlarım farklı ama aynı olan çocuklarımıza yönelik yazdığım cümlelerime hoş geldiniz. Bu yazımda neslimizde gelişebilecek ve süregelen farklı durumlarda onarılmak üzerine çok net bilgileri barındıran ifadelerim olacak. Evet, yaygın gelişimsel bozukluk; birden fazla bozukluğu içeren genel bir tanı grubu olup, erken çocukluk döneminde başlayan sosyal etkileşim, iletişim, dil gelişimi ve davranış alanların da çoklu temel fonksiyonların gelişmesinde gecikmeleri de içeren bir spektrum bozukluğudur. Bu grupta yer alan ve en çok bilinen yaygın gelişimsel bozukluk “Otizm Spektrum Bozukluğu”dur.
Otizm Spektrum Bozukluğu’nun tanımındaki unsurları detaylandırmak gerekirse;
– Bebeklikten itibaren karşısındakinin gözüne bakamama
– Ortak dikkat ve işaret etme davranış yetersizliği
– Üç yaşından önce ortaya çıkar
– Ciddi sosyal etkileşim ve iletişim bozukluğunun yanında, sosyal davranış, dil, algısal fonksiyonlar, tekrarlayan davranışlar ve ilgilerle kendini gösteren, hafiften ağıra kadar seyreden, her bireyde farklı özellikleri olan gelişimsel nörobiyolojik bir bozukluktur.
Yaklaşık 5 yıldır otizm konularının başlıkları ile tecrübelerimin birikimini harmanlayarak yazılarımı sizlerle paylaştım.
Bugün ise otizmi ne kadar anlayabildik diyerek kısaca yukarıda yeniden özetledim. Elbette bugünkü konu başlığım yine otizm, ama otizm ile bazen beraberinde seyreden bir durum olan, üstün zekayı sizlerle paylaşmak istedim. Daha önce de yazılarımda belirttiğim gibi, yine şunu söylemek istiyorum; Tecrübe edindiğim ve üzerine bilimsel çalışmalarımla sonuçlandırmaya çalıştığım otizm serüvenim her geçen gün umutla, kararlılıkla azimle devam etmekte. Araştırmalara göre, otizm spektrum bozukluğundaki bazı bireylerin ortalama zekadan daha ileri düzeyde görsel ve konuşma becerisi gerektirmeyen akıl yürütme yetilerini kullanarak karmaşık sorunları çözebilmelerini sağlayan sözel olmayan zekaya sahip olduğu biliniyor.
Evet kıymetli okurlarım, otizm aslında uçsuz bucaksız, sonu tam anlamıyla bilinmeyen bir bilim disiplinidir.
Otizmi araştırmak, anlamak ve yaşayarak öğrenebilmek gerekir. Aksi takdirde bu unsurlardan birinin eksiliği, otizm tablosunu ve bu spektrumdaki bireyi tam anlamıyla karmaşaya götürür. Bu gibi eksiklerin önüne geçebilmek için ilk teşhis (doğru tanı), kaliteli bilimsel eğitim ve empatili bir davranışsal yaklaşım, otizmli bireylerin hayata tutunmasında çok büyük öneme sahiptir.
Otizmde zeka düzeyine göre belirlenen hedefler ile adım adım kararlılıkla devam ettirilen bilimsel eğitim yöntemlerinde mutlak sonuç ise daha bağımsızca yaşayabilen bir bireydir. Amacımız, otizmli bireyi mutlu kılan ve kendi hayatını bağımsızca yaşamayı hedefleyen bir birey olarak yetiştirmek olmalıdır. Değerli okurlarım; bu sürecin her aşamasında “KABULLENME” çok önemlidir diyerek sözlerimi bitirmek istiyorum.
Aynı yolu yürüyen ve nefes olan her gönüle Selam olsun.