Bir rehabilitasyon yazarı olarak aynı zamanda eğitim gördüğüm okulumdan uzunca bir süredir ayrı kaldım. Ne kadar özlem çektiğimi kelimelere dökmek biraz zor açıkçası. Çok güzel vakti geçirdiğim öğretmenlerimi ve arkadaşlarımı özledim.
Bu yıl virüs sebebiyle geçmiş yıllara göre biraz farklı bir eğitim-öğretim yılı oldu. Evlerden eğitim görmeye başladı çocuklar. Tabii benim okulum özel eğitim okulu olduğu için bizde evden eğitim yok. Bu da daha fazla hasret çekmeme neden oldu.
Özlediğim okuluma geri dönmem için gün sayar oldum. Bekleyince de vakit geçmiyor gibi geliyor insana. Ama eninde sonunda döneceğiz okulumuza ama insanız işte sabredemiyoruz.
Özel eğitimden uzak kalmak bana ayrıca bir yara gibi oldu. Çünkü orayı bir iş gibi görüyorum. Gerçekten umarım ortalık bir an önce düzelir ve ben de özlem çektiğim ikinci ailemin yanına dönebilirim.
Kerem TAŞKIN
